İsrail’in Lübnan’a yönelik ataklarından meyyit sayısı 500’ü geçti. 1982’deki İsrail hücumlarından bu yana kaydedilen en yüksek günlük meyyit sayısı bu. İsrail tüm dünyaya atakta Hizbullah amaçlarını vurduklarını söylese de sayılar bunu doğrulamıyor. Lübnan Sağalık Bakanlığı 2 binden fazla sivilin yaralanmasına yol açan ataklarda ölenlerin birden fazla bayanlarla, çocuklar.
Sadece can kaybı yok natürel. Hayatta kalabilenlerin de konutlarından edildiği taarruzlar bunlar. Hudut boyunca uzanan güney köylerinden başşehir Beyrut ile Bekaa Vadisi’nin kuzeyine kadar Lübnan’ın dört bir yanında binlerce mesken yıkıldı ya da hasar gördü. Yani İsrail’in akının gayesinin Hizbullah olduğu argümanı kolaylıkla kanıtlanacak kocaman bir palavradır.
Ancak, insan katletmede gösterdiği dikkati her alanda göstermiyor İsrail. Lübnan halkına taarruzlarının münasebetlerini açıkladıkları bildiriler yollaması epey akla yatkın lakin kullandığı lisan Arapça değil İngilizce. Yani Lübnanlılara değil aslında batıya ileti vermek sıkıntısında İsrail.
İsrail’i gülünç kılan yalnızca bu değil. Lisana getirdiği argümanlar da rezil olmasına yol açıyor aslında. Örneğin ordu sözcüsü Daniel Hagari’nin “Hizbullah füzeleri sivillerin konutlarında saklanıyor” kelamı bunlardan biri. Askerlikten en az anlayan biri bile metrelerce uzunluktaki yüksek patlayıcılığa sahip hassas füzelerin meskenlerde saklanamayacağını bilir. Ayrıyeten yeniden herkes biliyor ki Hizbullah füzelerini yeraltında açtığı tünellerde gizlemekte.
İsrail, sivilleri, sivil altyapıyı amaç alışına münasebet uydurayım derken komik duruma düştüğünü fark etmiyor. Lübnanlıların da, Hizbullah üyelerinin de, konutlarında füze sakladıklarına inanana rastlamak sıkıntı. İsrail açıkça sivil katlediyor. Lübnan saldırısının sorumlusu da Hizbullah değil. Yani her şeyin 8 Ekim’de Hamas’ın İsrailli sivillere saldırmasıyla başladığını sav eden yanılır. Yıllar öncesine dayanan bir problemdir bu elbette.
Herşeyden evvel İsrail şu anda Lübnan topraklarının iki kısmını milletlerarası hukuku ihlal ederek yasadışı bir halde işgal etmiştir. Golan Zirveleri’nde yer alan, aslında hem Lübnan hem de Suriye hükümetlerinin hak sav ettiği Şebaa Çiftlikleri konusunda yasal bir uyuşmazlık var. Lakin İsrail’in Haziran 1967 savaşı sırasında işgal ettiği, 1973’te tekrar işgal ettiği bölge üzerinde hiçbir legal savı yoktur. İsrail daha sonra 1981 yılında Şebaa Çiftlikleri de dahil olmak üzere Golan Zirveleri bölgesini memleketler arası hukuku ihlal ederek ilhak etmiş, bu da Birleşmiş Milletler Güvenlik Kurulu’nun 497 sayılı kararıyla yasadışı ilan edilmesine yol açmıştır.
Sadece bu değil. İsrail Mavi Çizgi olarak bilinen, memleketler arası alanda Lübnan toprağı olarak tanınan bölgenin içinde yer alan Ghajjar köyü bölgesini de işgal etti. Bu toprakları memleketler arası hukuka muhalif olarak işgal etmekle kalmıyor, tıpkı vakitte Lübnan topraklarını kara, hava, deniz yoluyla her yıl binlerce sefer ihlal ediyor. Dördüncü Cenevre Kontratı uyarınca, işgal altındaki bir halkın direnmesi yasal bir haktır. Bir Devletin de savaş yoluyla ele geçirilen topraklarını geri alma hakkı vardır. Lübnan maddelerine bağlı bir direniş örgütü olarak Hizbullah’ın da İsrail’e karşı direnme hakkı vardır haliyle.
Hatırlayalım; İsrail 1982 yılında, Filistin Kurtuluş Örgütü’nün (FKÖ) İsrail’e mermi atan, ateş eden bir terör örgütü olduğu mazeretiyle Lübnan’ı işgal etti. Birden fazla sivil olmak üzere yaklaşık 20 bin Lübnanlıyla, Filistinliyi öldürerek FKÖ’yü Tunus’a kaçmaya zorladı. FKÖ ile müttefiki Lübnanlı sol kümeler İsrail tarafından mağlubiyete uğratıldığında, İsrail ordusu başlangıçta argüman ettiği üzere Lübnan’ı terk etmedi, bunun yerine güney Lübnan’ı işgal etti.
İşte Hizbullah bu ortamda doğdu. Lübnan’daki en büyük siyasi partidir, Lübnan hükümetinin bir modülüdür. Yalnızca İsrail ile ABD/Batının “terörist” dediği Hizbullah Lübnan’ın egemenliğini tehdit eden IŞİD’e karşı Lübnan Ordusu ile birlikte savaşmıştır. Hem Suriyeli hem de Lübnanlı Hıristiyanlara da yardım etmiş, onları IŞİD’e, El-Kaide’ye karşı korumuştur.
Hizbullah Genel Sekreteri Seyyid Hasan Nasrallah Ekim ayında yaptığı bir konuşmada İsrail’e ateşkesi/esir değişimini kabul etmesi için baskı yapmak maksadıyla hudutlu askeri hareketler gerçekleştirdiklerini, buna da devam edeceklerini açıkça belirtmişti. O vakitten bu yana Hizbullah, İsrail yerleşim bölgelerini, çoğunlukla askeri gayeleri vuran binlerce hücum düzenledi. Lakin iki taraf ortasındaki atakların yüzde 80’i İsrail ordusu tarafından Lübnan’a karşı gerçekleştirilmiştir.
İsrail Lübnan’a her büyük akınında Hizbullah bu savaştaki rolünün Gazze’yi desteklemek, ateşkes sağlamak olduğunu vurguladı. Binlerce kişinin yaralandığı, birden fazla saf sivil olmak üzere onlarca kişinin öldüğü davet aygıtı patlatılmasından dırısından sonra bile Hizbullah çatışmayı denetim altına alma, geniş çaplı bir savaşa girmeme isteğini lisana getirdi. Fakat İsrail daha sonra davet aygıtı akınında ölenlerin cenaze merasimleri sırasında yüzlerce telsiz aygıtını patlatmaya karar verdi, akabinde Lübnan’daki sivil bölgelere yönelik geniş çaplı bir akın başlattı.
BM’nin 1701 sayılı kararı 2006 yılından bu yana İsrail tarafından binlerce kere ihlal edilmiş, bu mühlet zarfında İsrail kendi topraklarında güvenlik çiti/duvarı inşa ederek daha fazla Lübnan toprağı çalmıştır. Artık gerçekleştirdiği akınlar bu siyasetinin devamıdır, münasebetiyle haklı değildir.
Büyük bir insanlık hatası olan “Yahudi Düşmanlığı” yapmadan bu gerçekleri bilerek bakmak lazım gelişmelere.
Ezberlerimizle değil, somut gerçeklerle bakmak lazım.